Draagvlak of weerstand?

Hoe anders is dit als veel van de verhalen die we kennen over verandertrajecten. Met leidinggevenden die weerstand ervaren. Met medewerkers die niet willen of kunnen veranderen. Met negatieve sentimenten wederzijds. Leidinggevenden die ‘niet de goede mensen’ hebben. Medewerkers met een baas ‘die er niets van begrijpt’. Natuurlijk zal niet iedereen evenredig mee kunnen in de verandering. En ongetwijfeld zullen er mensen zijn die zich niet thuis voelen na de transformatie. Maar defaitisme, onverschilligheid, roddel, verzet en sabotage zijn geen natuurlijk gedrag. Niemand gaat naar zijn werk om een wanprestatie te leveren. Niemand wil het zand in de raderen zijn. Maar mensen die zich niet gezien of onrechtvaardig behandeld voelen nemen wel, bewust of onbewust, meer afstand van de organisatie. Diezelfde mensen ervaren meer stress en zijn gevoeliger voor langdurige ziekte-uitval. Tegelijkertijd zijn zij vaak nog bijzonder begaan met de kern van het werk van de organisatie. De mensen waar je het voor doet, de resultaten die je wilt bereiken, de bedoeling van de organisatie. Het is mijn overtuiging dat zelfs bij mensen die we kennen als ‘dwarsligger’, de energie en bezieling snel weer kan ontvlammen als we echt aandacht besteden aan hun verhaal. Weerstand is vaak gewoon een ander kijk op dezelfde feiten.